Ik ben op mijn vijfde al begonnen met paardrijden en was er meteen weg van. Daarna ben ik blijven rijden en er hooguit een jaartje tussen uit geweest. Voor mijn werk (orthopedagoog in Hoorn op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen) verhuisde ik naar deze regio. Ik heb verschillende maneges bekeken, maar kwam bij Warnaar terecht. Wat mij aansprak was de kleinschalige opzet en de gezelligheid.
In 2007 begon ik met rijden bij manege Warnaar, in 2011 ging ik ook lesgeven en heb ik de opleiding tot basisinstructeur gedaan. Ik gaf een jaar les bij de VPG en later de les orthopedagogisch paardrijden en een gewone les op zaterdag. Het is prachtig om te zien wat paarden en pony’s doen voor kinderen met een beperking of andere problemen. Ze komen druk en gespannen binnen en worden tijdens de les weer rustig en ontspannen. Je ziet ze veranderen. Voor hen is paardrijden het hoogtepunt van de week.
Miss Jazz was de eerste pony waar ik op reed, daarna Sylvana, Max en Isabel. Omdat Sylvana ouder wordt, vond ik het tijd voor een eigen paard. Vroeger heb ik al ervaring opgedaan met IJslanders en dit keer wilde ik er zelf één. Dat werd Ysja. Ze is lief, betrouwbaar, heeft voor mij een perfecte maat en is ook nog eens prachtig.
Ysja heeft haar eigen plekje naast de buitenbak. Voor IJslanders is het goed om het hele jaar buiten te staan, ze is dat ook gewend. IJslanders hebben een speciale vacht die goed bestand is tegen regen en kou en ze hebben daardoor in de winter geen deken nodig. Ze staat er samen met een andere pony en heeft het prima naar haar zin.